«Τι θ’ απογίνουν, Άση, τα βιβλία που διαβάσαμε κι οι μουσικές που ακούσαμε; Θέλαμε να μιλήσουμε για τόσα όμορφα και σπουδαία πράγματα, όμως τώρα τα βλέπουμε να ρίχνονται στον υπόνομο ή να θάβονται στο χώμα. Από δω και μπρος θα είμαστε κλεισμένοι κάτω απ’ τις αισθήσεις μας. Θ’ ανακαλύψουμε πως ζήσαμε σαν απόηχος εκείνων που ονειρεύτηκαν και πως σήμερα ζούμε σαν τις ηδονές μας που χάθηκαν οριστικά. Φαίνεται, πως οι σκέψεις μας αποτυπώνονται στην άλλη όψη του νομίσματος, στη μεριά όπου το πολύμορφο περιβάλλον που αγαπάμε αγνοεί την οδυνηρή πραγματικότητα. Καταφέραμε να γίνουμε περιττοί, ρημαγμένοι, και στα μάτια των νέων υπαίτιοι για τη φρεναπάτη που στερούνται.»