«Να! Σαν αυτή την ώρα ερχότανε. Να, σαν αυτή την ώρα η κάμαρά μου γινότανε η θήκη του ωραίου εκείνου μαργαριταριού. Και κάθε φορά μ’ έπιανε το ίδιο παραλήρημα. Να λέει τάχα τώρα, όπως λέω κι εγώ, πως κανείς πια δε θα μπορέσει να της δώσει ό,τι εμείς είχαμε;. . .» Ρομαντική ποίηση άγνωστου ποιητή, ίσως του 15ου αιώνα. Ένα ποτάμι αισθήσεων νιώθει ο αναγνώστης να ξεχειλίζει στην ψυχή του. Και αφήνεται. . . αφήνεται σε όσα ο ίδιος θα ήθελε να ψελλίσει.